معنی ام زمل - جستجوی لغت در جدول جو

ام زمل

لغت نامه دهخدا

سورۀ هفتاد و سوم قرآن کریم، مکّی و دارای ۲۰ آیه
کسی که خود را در جامه پیچیده باشد، درجامه پیچیده
نوعی شیر آب از جنس مس یا برنج

فرهنگ فارسی عمید

ام عزمل

(اُمْ مِ ؟)

است. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

مزمل

(مُزَمْ مِ)

لوله ای باشد از مس یا برنج که چون بر جانب راست پیچند آب از آن لوله روان شود و اگر به طرف چپ گردانند بایستد و این لوله را بیشتر در حمام ها و آب انبارهای سرپوشیده نصب کنند. (برهان) (رشیدی). لوله ای مسین و برنجین که چون به جانب راست گردانندآب روان شود و چون به جانب چپ بگردانند بایستد و دراین روزگار او را دهان شیر گویند زیرا که آن را به ترکیب دهان شیر بسازند که دهانش گشاده است. (آنندراج) (انجمن آرا). مأخوذ از عربی، لولۀ پیچ دار از برنج و جز آن که در آب انبار و مانند آن نصب کنند و چون آن را بپیچانند آب جاری گردد. (ناظم الاطباء). شیر. شیرآب: در کوشک باغ عدنانی فرمود تا خانه ای بر آوردند خواب قیلوله را و آن را مزملها ساختند و خیش ها آویختند چنانکه آب از حوض روان شدی و به طلسم بر بام خانه شدی و در مزملها بگشتی و خیشها را تر کردی. (تاریخ بیهقی چ مشهد ص 145). ازرقی در وصف باغ طغانشاه گفته:
آن گردش مزمل زرین شگفت را
آبی به روشنی چو روان اندرو روان
پیروزه همچو سیم کشیده فرو رود
از گوشۀ مزمل زرین به آبدان
گوئی ز زرّ پخته همی پوست بفکند
ثعبان سیم پیکر پیروزه استخوان.
ازرقی (چ نفیسی ص 66)

لغت نامه دهخدا

مزمل

(مُزْ زَمْ مِ)

نام سورۀ 73 از قرآن کریم

لغت نامه دهخدا

مزمل

(مُزْ زَمْ مِ)

از القاب و اسماء نبی. لقب النبی فی القرآن. (حبیب السیر چ خیام ص 291) : یا ایهاالمزمل (ای گلیم به خود پیچیده). (قرآن 2/73).
خواند مزمل نبی را زین سبب
که برون آ از گلیم ای بوالهرب.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 239 س 10)

لغت نامه دهخدا

مزمل

(مُزْ زَمْ مِ)

آنکه به خود می پیچد و در جامه های خود پنهان میشود. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). در جامه پیچیده. (آنندراج) (برهان). به گلیم پیچیده شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ازمل

(اَ مَ)

آواز. (منتهی الارب) (مؤید الفضلاء) (برهان) (جهانگیری). خروش. آوا.

لغت نامه دهخدا

متزمل

(مُ تَ زَمْ مِ)

آن که درپیچیده شود به جامه. (آنندراج). کسی که جامه را به خود درپیچیده باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به مزمل شود

لغت نامه دهخدا

ام دم

(اُمْ مِ دَ)

تفرق. الاتصال یا شقی که اندر شریان افتد و خون که اندر فضا که حوالی او باشد گرد آید و هرگاه که دست بر وی نهند بجای باز شود و نیز انفجاری که از شریان باشد. (از ذخیرۀ خوارزمشاهی). بیت الدم. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). در ذخیرۀ خوارزمشاهی ام الدم با الف و لام است

لغت نامه دهخدا

ام ثرمل

(اُمْ مِ ثُ مُ)

کفتار. (از منتهی الارب) (از قاموس، از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ام ثفل

(اُمْ مِ ثَ)

کفتار. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام جمیل

(اُ وَ)

زنی صحابی از طایفۀ ابوهریره و در وفا ضرب المثل بوده و ’اوفی من ام جمیل’ از امثال سائر است. گویند قومی می خواستند ضرار بن خطاب را بکشند. ضرار به این زن پناه آورد و او با اهتمام تمام از وی دفاع کرد و از کشته شدن او را رهایی بخشید. و رجوع به جمهرهالامثال و مجمع الامثال و تذکره الخواتین ص 35 و خیرات حسان ج 1 ص 40 و المرصع و ریحانه الادب ج 6 ص 213 شود
خواهر ابوسفیان و زن ابولهب که در قرآن کریم بعنوان حماله الحطب یاد شده است و بکینه و عداوت نسبت به پیغمبر اسلام مشهور بوده است. رجوع به عیون الاخبار ج 2 ص 197 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1034 و ریحانه الادب ج 6 ص 214 شود
فاطمه دختر خطاب و خواهر عمر بن خطاب خلیفۀ دوم بوده است. (از ریحانه الادب ج 6 ص 214)

لغت نامه دهخدا

ام جمیل

(اُمْ مِ جَ)

دختر مجلل بن عبدالله بن قیس و از زنان فاضل و خردمند و از سبقت گیرندگان به دین اسلام بوده است. با حاطب بن حارث بن مغیره ازدواج کرد و با وی به حبشه رفت. (از ریحانه الادب ج 6 ص 214)

لغت نامه دهخدا

ام غول

(اُمْ مِ)

غیشه (نوعی گیاه).

لغت نامه دهخدا

ام محل

(اُمْ مِ مَ حَل ل)

کوهی است از بنی وبر. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام نفل

(اُمْ مِ نُ فَ)

کفتار. (از المرصع). در اقرب الموارد و کتب لغت دیگر نوفل به معنی کفتار نر است

لغت نامه دهخدا

ام زیت

(اُمْ مِ زَ)

کفتار.

لغت نامه دهخدا

ام زنفل

(اُمْ مِ زَ فَ)

داهیه. (المرصع) (اقرب الموارد). سختی و بلا. (یادداشت مؤلف) ، دنیا. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام رمال

(اُمْ مِ رِ)

کفتار. (از المرصع) (منتهی الارب) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

ام عزمه

(اُمْ مِ عِ مَ)

است. (از اقرب الموارد). کون. (منتهی الارب). و رجوع به ام عزم شود

لغت نامه دهخدا

ام عزمن

(اُمْ مِ ؟)

است. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام عزم

(اُمْ مِ عِ)

است. (المرصع). کون. (آنندراج) (از اقرب الموارد). در اقرب المواردام العزم با الف و لام است. و رجوع به ام العزم شود

لغت نامه دهخدا

ام شمله

(اُمْ مِ شَ لَ)

دنیا. (از لسان العرب) (المرصع) (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

ام شغل

(اُمْ مِ شُ)

درباره کسی گویند که عزم کاری کند ولی به اتمام نرساند، اصلش چنان است که گویند: زنی پی کاری میرفت در این بین حیض بروی عارض شد و بدون انجام کار برگشت. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام شبل

(اُمْ مِ شِ)

لبوه. (المرصع). شیر ماده

لغت نامه دهخدا

ام سمع

(اُمْ مِ سَ)

دماغ. (المرصع) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ام سخل

(اُمْ مِ سِ)

کوهی است در بنی غاضره. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ام هجل

(اُمْ مِ هََ)

کوهی از آن بنی وبر در جدیله. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

مزمل

(مُ زَم ̍ مَ)

درپیچیده شدۀ به جامه و پنهان کرده شدۀ در آن. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مزمل

کهنه دیرینه ریشه دار خود را در جامه پیچنده، لوله مسین و برنجین که چون بطرفی بگردد آب را ببندد و بطرف دیگر آب را بگشاید شیر آب: در کوشک باغ عدنانی فرمود تا خانه ای برآوردند خواب قیلوله را و آن را مزملها ساختند و خیشها آویختند چنانکه آب از حوض روان شدی و بطلسم بر بام خانه شدی و در مزملها بگشتی... آن گردش مزمل زرین شگفت زای آبی بروشنی چو روان اندر و روان پیروزه همچو سیم کشیده فرو رود زان گوشه مزمل زرین بابدان. (ازرقی) خود رادر جامه پیچنده در گلیم پیچنده خویشتن را

فرهنگ لغت هوشیار

مزمل

((مُ زَ مَّ))

در جامه پیچیده شده، در گلیم پیچیده

فرهنگ فارسی معین

شام مل

غروب، هنگام شام

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی ام زمل - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما